<Erwt>>

ER WAS eens een prins die met een prinses wilde trouwen, maar dan moest het wel een echte prinses zijn. Hij reisde de hele wereld over om er een te vinden, maar nergens kon hij vinden wat hij wilde. Prinsessen waren er genoeg, maar het was moeilijk om erachter te komen of het echte prinsessen waren. Er was altijd wel iets aan hen dat niet klopte. Dus kwam hij weer thuis en was verdrietig, want hij had heel graag een echte prinses gehad.

Op een avond stak er een vreselijke storm op; het donderde en bliksemde, en de regen viel met bakken uit de lucht. Plotseling klonk er geklop op de stadspoort, en de oude koning ging die openen.

Er stond een prinses voor de poort. Maar, lieve hemel! Wat een gezicht hadden de regen en de wind haar gemaakt. Het water liep langs haar haar en kleren naar beneden; het stroomde langs de neuzen van haar schoenen naar beneden en er weer uit bij de hakken. En toch zei ze dat ze een echte prinses was.

"Nou, daar komen we snel achter," dacht de oude koningin. Maar ze zei niets, ging de slaapkamer in, haalde al het beddengoed van het bed en legde een erwt op de bodem. Vervolgens pakte ze twintig matrassen en legde die op de erwt, en vervolgens twintig donzen bedden erbovenop.

Hierop moest de prinses de hele nacht slapen. 's Ochtends werd haar gevraagd hoe ze had geslapen.

"O, heel erg!" zei ze. "Ik heb de hele nacht nauwelijks mijn ogen dichtgedaan. God mag weten wat er in het bed lag, maar ik lag op iets hards, zodat ik over mijn hele lichaam bont en blauw ben. Het is verschrikkelijk!"

Nu wisten ze dat ze een echte prinses was, want ze had de erwt dwars door de twintig matrassen en de twintig bedden met eiderdons gevoeld.

Niemand, behalve een echte prinses, kan zo gevoelig zijn.

De prins nam haar dus tot vrouw, want nu wist hij dat hij een echte prinses had. De erwt werd in het museum gezet, waar hij nog steeds te zien is, als niemand hem heeft gestolen.

Zo, dat is een waargebeurd verhaal.